Narkotyki to silnie uzależniające substancje, których zażywanie niesie bardzo negatywne skutki dla zdrowia (także psychicznego) oraz relacji społecznych. W związku z tym ich posiadanie jest w Polsce zakazane, choć wymiar kary różni się zależnie od okoliczności (dużą wagę odgrywa ilośc posiadanych substancji). Posiadanie narkotyków przez osobę dorosłą Zgodnie z Ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 r. za posiadanie narkotyków grozi kara pozbawienia wolności do 3 lat. Wysokość zasądzonej kary zależy jednak od okoliczności i ilości posiadanych narkotyków – jeśli ich ilość wskazuje na zamiar sprzedaży, kara może wynieść nawet do 10 lat pozbawienia wolności. Posiadanie narkotyków na własny użytek W przypadku posiadania niewielkiej ilości narkotyków na własny użytek osobie dorosłej grozi grzywna, kara ograniczenia wolności lub pozbawienie wolności do 1 roku, choć często zdarza się także, że postępowania są posiadaczem narkotyków jest osoba nieletnia Inaczej wygląda sytuacja, gdy posiadaczem narkotyków jest nieletni (poniżej 17 roku życia). Odpowie on za popełniony czyn przed Sądem Rodzinnym – nieletniemu grozi wymierzenie środków wychowawczych zawartych w Ustawie o postępowaniu w sprawie nieletnich. Nieletniemu może zostać wymierzony środek karny np. w postaci nadzoru kuratorskiego, ale także umieszczenie w ośrodku wychowawczym albo w zakładzie poprawczym. Wysokość kary wymierzonej nieletniemu jest uzależniona od okoliczności (np. powtarzalności czynu). Czy ktoś z Twojego otoczenia został ukarany za posiadanie narkotyków? Jaka to była kara?
Paserstwo umyślne. Zgodnie z zapisem artykułu 291 kodeksu karnego: ,,K to rzecz uzyskaną za pomocą czynu zabronionego nabywa lub pomaga do jej zbycia albo tę rzecz przyjmuje lub pomaga do jej ukrycia, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5″. Artykuł 293 za paserstwo przyjmuje również obrót programami komputerowymi.
Z biegiem lat zaczęto dostrzegać właściwości lecznicze oraz terapeutyczne konopi indyjskich, a w wielu krajach europejskich posiadanie i sprzedaż marihuany jest legalna. W Polsce posiadanie nawet niewielkiej ilości narkotyków, w tym oczywiście marihuany jest nadal karane. Zatem powstaje pytanie jaka kara grozi za posiadanie marihuany? Przestępstwa narkotykowe a kara za posiadanie marihuany Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii przewiduje kary za posiadanie narkotyków i substancji odurzających, wytwarzanie, wprowadzanie do obrotu oraz udzielanie ich osobom trzecim. Kara uzależniona jest przede wszystkim od ilości posiadanej substancji – oczywiście im większa ilość tym kara jest wyższa. Karą za samo posiadanie marihuany jest pozbawienie wolności nawet do lat trzech, a przy znacznej jej ilości grozi kara nawet do lat dziesięciu. Natomiast udzielanie marihuany innej osobie zagrożone jest karą do 10 lat pozbawienia wolności, a udzielanie jej małoletniemu jest zbrodnią, zagrożoną karą od 3 do 15 lat pozbawienia wolności. Pojęcie „znacznej ilości środków odurzających” nie zostało sprecyzowane przez ustawę o przeciwdziałaniu narkomanii, a w orzecznictwie można znaleźć różne poglądy na ten temat. Jednak sąd wyrokując w zakresie wymiaru kary bierze pod uwagę rodzaj posiadanych narkotyków (tzw. „miękkich” lub „twardych”), ich wagę oraz przeznaczenie – na własny użytek albo w celu dalszej sprzedaży. Znacznie mniej korzystna będzie sytuacja sprawcy, kiedy zostanie schwytany „na gorącym uczynku” z podzielonym suszem konopnym na kilka porcji w torebkach strunowych niż w jednym opakowaniu. Jaka kara grozi za posiadanie marihuany w przypadku mniejszej wagi? Posiadanie nieznacznej ilości narkotyków może być uznane za przypadek mniejszej wagi. Wówczas sąd może orzec wobec sprawcy karę łagodniejszą. Są to grzywna, ograniczenie wolności albo pozbawienia wolności do roku. Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii daje możliwość starania się o umorzenie postępowania zgodnie z art. 62a ustawy. Jeżeli sprawca posiada narkotyki na własny użytek w ilości nieznacznej, to można umorzyć postępowanie również przed jego wszczęciem. Warunkami są niecelowość ukarania sprawcy ze względu na okoliczności popełnienia czynu oraz stopień jego społecznej szkodliwości. Decyzja o umorzeniu postępowania ma charakter ocenny i zależy od prokuratora nadzorującego postępowanie. W postępowaniu sądowym natomiast od decyzji sądu. W toku postępowania przygotowawczego sprawcy może zostać zaproponowane dobrowolne poddanie się karze. Zanim jednak sprawca zdecyduje się do przyznania do winy, korzystniej dla niego będzie skorzystanie najpierw z pomocy obrońcy. Jesteś sprawcą przestępstwa narkotykowego i zastanawiasz się jaka kara grozi za posiadanie marihuany? Skontaktuj się z Kancelarią. Czytaj także:
Karze podlega także produkcja, sprowadzanie i rozpowszechnianie materiałów pornograficznych oraz posiadanie zabawek erotycznych. Za to grozi rok więzienia lub grzywna w wysokości 5 tys. riali
Odpowiedzialność karna związana z nielegalnym posiadaniem narkotyków, czyli środków odurzających lub substancji psychotropowych, została uregulowana w przepisie art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (dalej: Kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. . Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. – typ kwalifikowany przestępstwa. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. – typ uprzywilejowany przestępstwa. Posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych. Aby prawidłowo określić odpowiedzialność za posiadanie środków odurzających lub substancji psychoaktywnych, należy sprecyzować sam czasownik „posiadać”, bowiem zgodnie ze stanowiskiem zajętym przez Sąd Najwyższy, to właśnie posiadanie środka odurzającego lub substancji psychoaktywnej jest szczególnie sankcjonowane, ponieważ może wiązać się z jego użyciem lub zamiarem użycia[1]. Mając powyższe na uwadze, posiadanie w art. 62 to faktyczne, choć krótkotrwałe władztwo nad rzeczą[2], tym samym, zgodnie z ww. wyrokiem Sądu Najwyższego zakaz spożywania narkotyków wynika wprost z zakazu posiadania, rozumianego jako każdego fizycznego władania narkotykiem, a nie zażywania narkotyków (oczywiście na gruncie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii). Podsumowując problematykę „posiadania” należy stwierdzić, że posiadaniem jest każdy fizyczny kontakt z środkiem odurzającym lub substancją psychotropową, który polega na chociażby momentalnym nim dysponowaniem. Co więcej, posiadaniem w rozumieniu art. 62 jest posiadanie narkotyków nie tylko przy sobie lub w miejscu zamieszkania, ale także w innym miejscu, bez względu cel ich posiadania. Nie ma również znaczenia chwilowe posiadanie, „trzymanie” narkotyków, związane z procesem odurzania. Każde samodzielne zażycie narkotyków stanowi ich posiadanie[3]. Ponadto, „Posiadanie nie może być utożsamiane ze „znoszeniem”. Sytuacja, kiedy kilka osób połączonych ścisłymi więzami osobistymi (np. rodzinnymi) prowadzi wspólne gospodarstwo domowe i jedna z ich sprowadza (wytwarza) przedmioty, których posiadanie jest prawnie zakazane, a pozostali domownicy znoszą to (tolerują) bez manifestowania fizycznych aktów władania i nie wykazując woli współdecydowania o losach tych przedmiotów, nie jest „posiadaniem” w rozumieniu art. 54 ust. 1 czy art. 62 ust. 1 Sankcje za posiadanie narkotyków Odpowiedzialność karna za posiadanie narkotyków zależy od kwalifikacji danego czynu, czyli od wagi popełnionego przestępstwa. Tym samym, tak jak to zostało przywołane na początku wpisu, zgodnie z art. z art. 62 ust. 1 kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Powyższe oznacza, że istnieje możliwość zastosowania art. 37a Kodeksu karnego (dalej: zgodnie z którym, jeżeli przestępstwo jest zagrożone tylko karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, a wymierzona za nie kara pozbawienia wolności nie byłaby surowsza od roku, sąd może zamiast tej kary orzec karę ograniczenia wolności nie niższą od 3 miesięcy albo grzywnę nie niższą od 100 stawek dziennych, jeżeli równocześnie orzeka środek karny, środek kompensacyjny lub przepadek. Co więcej, jeśli sąd znajdzie podstawy do zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary, będzie możliwe odstąpienie od jej wymierzenia. Kolejno, zgodnie z. 62 ust. 3 w wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Wypadek mniejszej wagi wiąże się z ilością i rodzajem środka bądź substancji, celem, w jakim środek ten posiadano (własny użytek, użyczenie, sprzedaż), finalne przeznaczenie (odurzenie rekreacyjne, zaspokojenie potrzeby osoby uzależnionej, zmniejszenie cierpienia osoby chorej). Tym samym, analogicznie do 62 ust. 1 jeśli sąd znajdzie podstawy do nadzwyczajnego złagodzenia kary, będzie to odstąpienie od jej wymierzenia zgodnie z art. 60 §7 w brzmieniu: Jeżeli czyn zagrożony jest więcej niż jedną z kar wymienionych w art. 32 pkt 1-3, nadzwyczajne złagodzenie kary polega na odstąpieniu od wymierzenia kary i orzeczeniu środka karnego wymienionego w art. 39 pkt 2-3, 7 i 8, środka kompensacyjnego lub przepadku; przepisu art. 61 § 2 nie stosuje się. Niemniej jednak, zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie: „Wśród charakterystycznych dla przestępstw naruszających przepisy ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii znamion ocennych, różnicujących podstawy odpowiedzialności pomiędzy typem podstawowym a uprzywilejowanym wypadkiem mniejszej wagi, jest kryterium ilościowe oraz kryterium jakościowe, a więc rodzaj wprowadzonego do obrotu środka narkotycznego”[5] Natomiast, jeśli posiadacz narkotyków, zgodnie z art. 62 ust. 2 ma w posiadaniu znaczną ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Jeżeli sąd znajdzie podstawy do nadzwyczajnego złagodzenia kary, to może orzec o wymierzeniu grzywny, kary ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności (art. 60 §6 pkt 3 W tym przypadku również szczególne znaczenie ma ilość, cel i jakość posiadanych narkotyków lub substancji odurzających. Ilość i jakość posiadanych narkotyków jako podstawa do rodzaju wymierzenia sankcji lub zaniechania ich wymierzenia Co istotne, polski ustawodawca w żadnej z ustaw nie zakreślił „widełek” ilościowych co do posiadania narkotyków, w oparciu o granice które sądy mogłyby nałożyć na sprawców przestępstwa odpowiednie sankcje. Tym samym, w judykaturze kształtują się interpretacje co do ilości posiadanych narkotyków i tak np. SA w Lublinie stwierdził, że „Przyjmując, że dawka wystarczająca do jednorazowego odurzenia się jednej osoby to 0,1-0,5 g, ustalenie, iż 100 g marihuany stanowi ilość znaczną, nie może budzić żadnych wątpliwości”[6], a kolejno SA w Warszawie: „Z 1,5 dm3 płynnej amfetaminy można wytworzyć 2 kg siarczanu amfetaminy, czyli 10 000 porcji dilerskich narkotyków. Nie budzi wątpliwości, że jest to ilość znaczna”[7]. Zgodnie z art. 62a Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w art. 62 ust. 1 lub 3, są środki odurzające lub substancje psychotropowe w ilości nieznacznej, przeznaczone na własny użytek sprawcy, postępowanie można umorzyć również przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości. Z powodu braku definicji „nieznacznej ilości” ustalonej przez ustawodawcę należy odwołać się do jej językowego, dlatego słowo „nieznaczny” rozumie się niewielki, błahy. Oznacza to zatem, że ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych wymagana dla zastosowania instytucji przewidzianej w art. 62a powinna być niewielka, mała. Tym samym można przyjąć co do zasady, że ilość posiadanych narkotyków w odniesieniu do art. 62 ust. 1 lub 3 aby mogła być uznana za niewielką, nie powinna przekraczać kilku gramów. Z punktu widzenia praktyka, określenie ilości posiadanych narkotyków jest problematyczne w kontekście prawidłowej kwalifikacji czynu oraz wiarygodnego udowodnienia posiadania tego typu środków, w szczególności na użytek własny rozumiany w taki sposób, że nikt poza nim samym nie poniesie z tego tytułu szkody. Ponadto, zabezpieczenie u sprawcy środków odurzających lub substancji psychotropowych stanowiących ilość nieznaczną, nie jest jeszcze wystarczającą przesłanką zastosowania instytucji określonej w art. 62a czyli zaniechanie nałożenia sankcji na sprawcę ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także niski stopień jego społecznej szkodliwości. Tym samym wydaje się, że jednym z najbardziej wiarygodnych sposobów zbadania ilości i jakości posiadanych przez sprawcę narkotyków jest powołanie biegłego z dziedziny fizykochemii i toksykologii, który przeprowadzi na zlecenie Sądów, Prokuratur i Policji badania narkotyków, środków odurzających, substancji psychotropowych, prekursorów oraz innych substancji psychoaktywnych (dopalacze). Biegły sądowy z tej dziedziny ma bowiem kompetencje do analizy jakościowej i ilościowej oznaczanych substancji wraz z opiniowaniem i klasyfikacją zgodności w odniesieniu do uregulowanych ich rodzajów w polskim ustawodawstwie. Co do jakości posiadanych narkotyków, chodzi tu o podział na narkotyki miękkie, np. marihuana, haszysz, LSD, grzyby halucynogenne, ekstazy, oraz na narkotyki twarde, np. amfetamina, kokaina, opiaty. Ich rodzaj, a przy tym również jakość może mieć wpływ na rodzaj wymierzonej kary. Co do zasady, narkotyki miękkie są mniej szkodliwe, niż narkotyki twarde, co nie oznacza, że ich posiadanie jest dopuszczalne. Niemniej jednak, podobnie jak w przypadku określania nieznacznej ilości, tak przy określaniu rodzaju (jakości) narkotyków należy rozważyć przyjęcie łagodniejszej kwalifikacji czynu, o czym decyduje całościowa ocena jego społecznej szkodliwości. Sądy są zobligowane wziąć pod uwagę ilość i rodzaj posiadanego narkotyku, a także osobę sprawcy przestępstwa – jego dotychczasową postawę, sytuację życiową, kontekst wejścia w posiadanie narkotyków. Tym samym, na przyjęcie wypadku mniejszej wagi przez sąd można więc najbardziej liczyć np. w przypadku posiadania 1-2 działek tzw. miękkich narkotyków, jak np. marihuana czy ekstazy. Co więcej, jeśli taka osoba dotychczas była niekarana, uznanie czynu za wypadek mniejszej wagi znacznie zwiększa szanse na warunkowe umorzenie postępowania. Opinia biegłego stwierdzająca mniejszą ilość i szkodliwość ze względu na rodzaj narkotyków, niż wartość przedstawiona w uprzednich raportach policyjnych może być podstawą do warunkowego umorzenia postępowania, a w przypadku orzeczenia kary wobec sprawcy, może przyczynić się do złagodzenia wyroku, a nawet do uniewinnienia sprawcy. Co więcej, powołując się na względy ekonomiki procesowej, jest możliwość umorzenia postępowania jeszcze przed wydaniem postanowienia o wszczęciu postępowania karnego. W rezultacie prokurator może odmówić wszczęcia postępowania i nie podejmować szeregu czynności następujących zazwyczaj po wydaniu postanowienia o wszczęciu postępowania przygotowawczego. Mając powyższe na uwadze, uwidacznia się konieczność posiadania dobrego pełnomocnika w postaci adwokata i/lub radcy prawnego, który korzystając ze swojej wiedzy i doświadczenia będzie potrafił odpowiednio pokierować daną sprawą, tak, aby zachowane zostały wszelkie względy sprawiedliwościowe, a postępowanie toczyło się w oparciu o zasadę rzetelności procesu (zobacz nasz wcześniejszy wpis: ) Wymiar kary za posiadanie narkotyków. Przykładowe kary za posiadanie narkotyków zgodnie z art. 62 w odniesieniu do kodeksu karnego, należy wymienić: grzywnę (art. 33 §1 i §3 wymierzaną w stawkach dziennych, określając liczbę stawek oraz wysokość jednej stawki. Co do zasady, najniższa liczba stawek wynosi 10, a najwyższa 540. Ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Podobnie stawka dzienna wynosi minimum 10 zł, a maksimum 2000 zł. karę ograniczenia wolności (art. 34 §1 – trwa minimum miesiąc, najdłużej 2 lata i jest wymierzana w miesiącach i latach i polega na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne lub potrąceniu od 10% do 25% wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym na cel społeczny wskazany przez sąd. Wskazane obowiązki i potrącenie orzeka się łącznie lub osobno (art. 34 §1a i §1b karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach (art. 37 orzeczenie nawiązki – taką możliwość daje art. 70 ust. 4 Zgodnie z tym przepisem, w razie skazania za przestępstwo określone w art. 62 sąd może orzec na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii nawiązkę w wysokości do 50 000 zł. Przepisu ust. 4 nie stosuje się do sprawcy przestępstwa określonego w art. 62 ust. 1, jeżeli jest on osobą uzależnioną (art. 70 ust. 5 przepadek środka odurzającego, substancji psychotropowej lub nowej substancji psychoaktywnej, nawet jeżeli nie były własnością sprawcy. Sąd, orzekając przepadek przedmiotów, może zarządzić ich zniszczenie. Z czynności zniszczenia sporządza się protokół (art. 70 ust. 2 Wyjątki od penalizacji posiadania narkotyków W przypadkach ściśle określonych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii przypadkach, istnieją sytuacje kiedy posiadanie narkotyków jest dopuszczalne. Zgodnie z art. 33 Środki odurzające grup I-N i II-N oraz substancje psychotropowe grup II-P, III-P i IV-P mogą być używane wyłącznie w celach medycznych, przemysłowych lub prowadzenia badań. Substancje psychotropowe grupy I-P mogą być używane wyłącznie w celu prowadzenia badań, a środki odurzające grupy IV-N wyłącznie w celu prowadzenia badań oraz w lecznictwie zwierząt – w zakresie wskazanym w przepisach wydanych na podstawie art. 44f. Kolejno, zgodnie z art. 34 Środki odurzające, substancje psychotropowe, nowe substancje psychoaktywne, lub ich preparaty, oraz prekursory kategorii 1, może posiadać wyłącznie przedsiębiorca, jednostka organizacyjna lub osoba fizyczna uprawniona do ich posiadania na podstawie przepisów ustawy, rozporządzenia 273/2004 lub rozporządzenia 111/2005. Posiadane bez uprawnienia środki odurzające, substancje psychotropowe, nowe substancje psychoaktywne, lub ich preparaty, oraz prekursory kategorii 1, podlegają zabezpieczeniu przez organy ścigania lub organy celne w trybie określonym w przepisach o postępowaniu karnym. W przypadku gdy nie zostało wszczęte postępowanie karne, sąd orzeka o przepadku na rzecz Skarbu Państwa środków odurzających, substancji psychotropowych, nowych substancji psychoaktywnych, prekursorów kategorii 1, lub ich preparatów, odpowiednio na wniosek wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, Naczelnego Inspektora Farmaceutycznego Wojska Polskiego albo państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego. W przypadku orzeczenia przez sąd o przepadku na rzecz Skarbu Państwa środków odurzających, substancji psychotropowych, nowych substancji psychoaktywnych, prekursorów kategorii 1, lub ich preparatów, podlegają one zniszczeniu. Sąd może orzec na wniosek jednostek, o których mowa w art. 24 ust. 2 i 4, przepadek na rzecz Skarbu Państwa środków odurzających, substancji psychotropowych, nowych substancji psychoaktywnych, prekursorów kategorii 1, lub ich preparatów, przez przekazanie ich w całości lub części tym jednostkom. Z powyższego wynika, iż posiadanie wskazanych substancji przez podmioty inne niż wymienione w przywołanym przepisie jest bezprawne. W przypadku stwierdzenia takiego posiadania, na mocy stosownych przepisów substancje te podlegają przepadkowi. Zgodnie z treścią art. 42 podmioty medyczne wymienione w tym przepisie, jeśli mają zgodę wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, mogą stosować preparaty zawierające środki odurzające lub substancje psychotropowe grup, jeśli zostały one dopuszczone do obrotu jako produkty lecznicze na podstawie przepisów Prawa farmaceutycznego, do celów medycznych [1] Uchwała SN(7) z r., I KZP 24/10, OSNKW 2011, nr 1, poz. 2. [2] B. Kurzępa [w:] Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, wyd. II, red. A. Ważny, Warszawa 2019, art. 62, LEX [3] W. Zontek [w:] Komentarz do wybranych przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii [w:] Przestępstwa narkotykowe i dopalacze. Komentarz, red. W. Górowski, M. Małecki, D. Zając, Kraków, art. 62, LEX [4] Wyrok SA w Łodzi z dnia sygn. II AKa 192/13 [5] Wyrok SA we Wrocławiu z r., II AKa 341/05, LEX nr 171989. [6] Wyrok SA w Lublinie z r., II AKa 279/16, LEX nr 2284893. [7] Wyrok SA w Warszawie z r., II AKa 90/17, LEX nr 2317784. Artykuł opracowała Monika Mielnik. Autor:9PP5c.
ile grozi za posiadanie narkotyków
